ตอนที่ 002 จวินม่อเซี๋ย

จวินม่อเซี๋ย ในจณะนี้เขามีอายุ 16 ปี เขาเป็นลูกหลานของทายาทสายตรงที่ยังเหลืออยู่เพียงคนเดียวของรุ่นเยาว์ในบ้านตระกูลจวินแห่งอาณาจักรเทียนเฉียง เป็นคนที่ไม่ยอมทำงาน เป็นพวกที่ไม่สามารถหาดีได้ ขี้เกียจสันหลังยาว เป็นพวกไร้สาระ เป็นขยะสังคม เป็นพวกที่มีชีวิตเอ้อระเหยไปวันๆ ค่อยจะกินอย่างเดียว ไม่สมควรมีชีวิตอยู่ต่อไป ช่างเป็นคนที่เป็นจุดสูญรวมของความหายนะ ของพวกกลุ่มคนชั้นสูง กล่าวสั้นๆ คือ มีชีวิตอยู่ช่างไร้ค่ายิ่งกว่าเหล่าพยาธิทั่วไป

นี้เป็นข้อมูลตัวตนใหม่ของร่างกายที่จวินเซี๋ยอาศัยอยู่

ไม่น่าแปลกใจที่ร่างกายของเจ้าจะถูกข้ายึดครอง ข้ามีฉายา "จอมโฉด" และถูกตั้งชื่อว่าจวินเซี๋ย ในโลกเก่า  ขณะที่เจ้าถูกเรียกว่า  ม่อเซี๋ย* นี้ไม่ใช่เป็นความผิดติดตัวมาตั้งแต่เกิดหรือไง? เจ้าไม่มีความละอายใจเลยรึ? สิ่งที่เกิดนี้ไม่ใช่เรื่องอยุติธรรมสำหรับเจ้าไปทั้งหมดหรอก!

[*TL: ในการออกเสียงภาษาจีนนั้น ชื่อ จวินม่อเซี๋ย ตัวอักษร  ม่อเซี๋ย เขียนในรูปพินอินคือ "mò xié" ซึ่งมีความหมายว่า "ไม่ทำสิ่งเลวร้าย"]

เมื่อเขาพยายามนึกทบทวนความทรงจำเก่าๆ และการกระทำในอดีตทั้งหมดของนายน้อยจวิน จวินเซี๋ยได้แต่ทอดถอนใจ ถ้าเขาพบกับเศษสวะแบบนี้ในอดีตของเขา เขาจะต้องกลายเป็นหนึ่งในเป้าหมายที่เขา 'สมัครใจ' ที่จะสังหารด้วยตนเอง แม้ตัวเขาในอดีตที่ผ่านมานั้นเขาจะไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่ทำไมข้าต้องกลายเป็นกากเดนของสังคมเช่นนี้? จวินเซี๋ยอดนึกถึงหลักคำสอนในพุทธศาสนาไม่ได้ ในข้อที่กล่าวเกี่ยวกับเรื่องเหตุและผล ที่มักจะได้ยินคนพูดว่า ถ้าปัจจุบันเจ้าฆ่าสุกรสุกรเป็นจำนวนมาก ระวังในชาติหน้าเจ้าจะต้องการเป็นสุกรเหล่านั้น! ดูท่าแล้วคำพูดนี้ป็นจริงอยู่มาก หลังจากที่ทุกอย่างเกิดขึ้น เนื่องจากในชาติที่แล้วจวินเซี๋ยเองก็ฆ่าพวกกากเดนสังคมแบบนี้นับไม่ถ้วนเป็นมากจริงๆ! 

ท่านปู่ของเจ้าลูกคุณหนูเสเพลคนนี้ คือ จวินจ้านเทียน มีตำแหน่งมหาเสนาบดีและเป็นผู้กุมอำนาจสูงสุดในกองทัพแห่งอาณาจักร ส่วนท่านพ่อของเขา จวินหวู๋ฮุ่ย ก็เคยเป็นถึงท่านแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ของอาณาจักร แต่ท่านเสียชีวิตขณะต่อสู้เมื่อสิบปีก่อน ทำให้ท่านแม่ของเขาตรอมใจตายตามภายหลังจากนั้นอีกหนึ่งปี ขณะที่พี่ชายทั้งสองของเขา จวินม่อโหย่วและจวินม่อโช๋ว ถูกสังหารในสนามรบในการต่อสู้ที่กล้าหาญ!

นอกจากนี้ยังมีท่านลุงอีกคน  จวินหวู๋อี้ ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากสงครามเมื่อสิบปีที่ผ่านมาเช่นกัน  แม้ว่าเขาจะยังมีชีวิตรอดแต่ก็ต้องเป็นอัมพาตตั้งแต่เอวลงไป....

-/|\- ขออภัยมาขณะที่นี้คะ เนื่องจากผู้แปลหลังจากเริ่มแปลเรื่องนี้ก็มีงานเข้ามามาก จึงจำต้องขอตัวทำงานเก็บเงินก่อน แต่ไม่ได้ทิ้งนะคะ จะพยายามแปลแล้วอัพวันเว้นวัน แต่อาจจะไม่ได้แปลที่เดียวจบตอนเลยนะ มาบอกไว้ก่อนจะมีคนบ่นว่าทิ้งอ่ะ ไม่ได้ทิ้งนะ แปลต่อแน่ๆ จ้า

Read More

ตอนที่ 001 จอมโฉด จวินเซี๋ย (ครบ)

จู่ๆ จวินเซี๋ยก็ลุกขึ้นมาอย่างกระทันหัน

แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้ลืมตา แต่ด้วยสัญชาตญาณทำให้เขายื่นมือขวาออกมาตบที่พื้นข้าง เพื่อที่เขาจะยันกระโดดออกจากบริเวณนี้ ซึ่งเป็นสถานที่ๆ เขารู้สึกถึงอันตรายต่อความเป็นความตายของชีวิตเขา ไม่สามารถอยู่ที่นี้ได้ยาว เขาต้องรีบออกไปจากที่นี้เดี่ยวนี้!

นี่เป็นความคิดแรกที่ปรากฎขึ้นมาใจของเขา ทันทีที่เขาตื่นมา เนื่องจากสภาวะของจิตใจที่ได้รับจากฝึกฝนในอดีตจนกลายเป็นส่วนหนึ่งของสัญชาตญาณติดตัวของการเป็นนักฆ่าที่ดีเยี่ยม

ในขณะที่ร่างกายของเขากำลังจะลอยขึ้นไปในอากาศ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าแขนของเขาอ่อนแอและไม่สามารถที่จะรองรับน้ำหนักของร่างกายของเขา ปัง! เขาตกลงไปกระแทกกับพื้น

จวินเซี๋ยตกอยู่ในสภาวะช็อกอย่างรุนแรงสักครู่ นี้มันเกิดอะไรขึ้น? จากนั้นเขาก็ตระหนักว่าร่างกายของเขาแท้จริงแล้วกำลังนอนอยู่บนเตียงนุ่ม! เมื่อมองสำรวจไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องพักที่ได้รับการตกแต่งอย่างงดงามและค่อนข้างสหรูหรา เพียงแต่ มันเป็นห้องที่ว่างเปล่า นอกเหนือไปจากพื้นที่สี่เหลี่ยม ทางด้านซ้ายมือที่ตอนนี้มือของเขาวางอยู่บนมันจนถึงเมื่อครู่คือ "เตียงยักษ์" มันเป็น "เตียงยักษ์" จริงๆ เพราะเตียงขนาดยักษ์นี้สามารถให้คนนอนได้อย่างน้อยเจ็ดหรือแปดคนที่ได้โดยไม่รู้สึกแออัดเลย!

นี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? ไม่ใช่ว่าข้ากำลังต่อสู้กับคนอื่นอยู่หรอ? แล้วข้ามาอยู่บนเตียงได้ไง?

ความคิดของจวินเซี๋ยยังคงติดอยู่ในช่วงของความทรงจำก่อนที่เขาจะนอนหลับ หรือควรจะพูดให้ถูกคือ... เขาต้องพักชั่วคราว หลังจากความทรงจำล่าสุดของเขาคือ เรื่องราวชีวิตประจำวันในอดีตที่ผ่านมาของเขา หรือว่าเขาจะระลึกชาติได้... 

…

จวินเซี๋ยเป็นนักฆ่า และมันยังเป็นนักฆ่ามือทองที่โดดเด่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่วันที่มันเปิดตัว ในเวลา 5 ปีที่ผ่านมา ไม่มีสถานที่ที่เขาไม่สามารถแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มและอัตราของเขาที่ประสบความสำเร็จคือ ร้อยเปอร์เซ็นต์ มันเป็นสิ่งที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงกลายเป็นนักฆ่าหมายเลขหนึ่งในการจัดอันดับของพวกมือสังหาร ในเวลาเดียวกันชื่อ "จอมโฉด" ผงาดขึ้นไปที่จุดสูงสุดของกลุ่มผู้เชี่ยวชาญในการจัดการโลกมืด และเขายังครองตำแหน่งอันดับหนึ่งของผู้มีเงินรางวัลค่าหัวสูงสุด อันที่จริง เขาได้ครองตำแหน่งผู้มีเงินรางวัลค่าหัวสูงสุดในโลกอย่างเหนียวแน่มาตลอด 3 ปี

นี้ไม่ใช่ว่าไม่มีใครกล้าที่จะฆ่าเขา แต่ก็ไม่มีใครที่สามารถทำได้! ไม่มีใครที่มีความสามารถพอที่ฆ่าเขา ไม่มีใครที่มีสามารถมากพอที่จะเทียบเคียงกับนักฆ่าตำนานคนนี้* นับประสาอะไรที่จะมาฆ่าเขาได้!

มีนักฆ่ารุ่นใหม่จำนวนที่นับไม่ถ้วนที่สนใจรับงานนี้ แต่รางวัลเดียวที่พวกเขาได้รับคือความตาย ขณะที่ "จอมโฉด" ก็ยังมีชีวิตอยู่

เศรษฐีจากประเทศY คนหนึ่งเคยตั้งเงินรางวัลค่าหัวที่น่าตื่นตกใจเพื่อซื้อชีวิตของ "จอมโฉด" ผู้ที่ยอมรับข้อเสนอนี้มีสองคน ซึ่งทั้งสองเป็นนักฆ่าชั้นนำระดับโลกมีชื่อเสียงเทียมเท่ากับ "จอมโฉด" แต่...พวกเขาเสียชีวิตภายในสามวันต่อมา

หลังจากนั้นก็ไม่มีใครอยากจะรับงานที่เหมือนกับการฆ่าตัวตายนี้ แม้ภายหลังจะมีการเพิ่มเงินรางวัลขึ้นอีกหลายครั้ง ยังไม่มีใครกล้าพอที่ก้าวขึ้นรับงานนี้

ไม่ว่าจะมีเงินทองชื่อเสียงมากแค่ไหน มันจะมีความสุขได้อย่างไงหากคุณไม่มีโอกาสได้ใช้มัน? ต้องมีชีวิตอยู่เท่านั้นแหละถึงจะสามารถมีความสุขและสนุกไปกับการใช้

ฉายา "จอมโฉด" กลายเป็นชื่อต้องห้ามท่ามกลางรายชื่อสำหรับล่าฆ่าหัวขององค์กรใต้ดิน

ชื่อ "จอมโฉด" กลายเป็นสัญลักษณ์ของความหวาดกลัวต่อองค์กรของพวกใต้ดินในแต่ละประเทศ อาจจะมีหลายคนที่รู้ถึงตัวตนของ "จอมโฉด" คนนี้ แต่ไม่มีใครจะรู้ว่าลักษณะที่แท้จริงของจอมโฉดเป็นอย่างไร ราชานักฆ่าคนนี้จะเป็นคนแบบไหน? เป็นเขาหรือเธอคืออะไร? นิสัยของ "จอมโฉด" จะเป็นอย่างไร?

นิสัยของจวินเซี๋ยแท้จริงแล้วก็เหมือนกับชื่อของเขา สรุปได้ในหนึ่งคำคือ ชั่วร้าย! สองคำ: ชั่วร้ายมาก!! สามคำ: ชั่วร้ายมากมาก**!!!

เขามักจะทำงานเพียงคนเดียวเสมอ ไม่ต้องการที่จะทำงานร่วมกันใคร ไม่จำเป็นต้องกว่าวถึงเพื่อน เขาไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนแม้แต่คนหรือครึ่งคน นอกจากนี้การที่เขายังจุกจิกเรื่องการรับงาน จะรับงานหรือไม่นั้น ไม่เพียงจะเลือกลูกค้าของเขา แต่ยังเลือกเป้าหมาย!

ถ้าหากเขาพบว่าลูกค้าที่น่ารังเกียจเสนอรางวัลมหาศาล เพื่อที่จะฆ่าขอทานไร้ที่พึ่ง เขาจะปฏิเสธโดยไม่ลังเล แต่เมื่อเขาเห็นคนที่สมควรตาย เขาจะลอบสังหารบุคคลดังกล่าวทันทีด้วยความเต็มใจ หลังจากนั้นเขาจะไปตามหาศัตรูบุคคลดังกล่าวและเพื่อถามหาค่าจ้างจากพวกเขา และก็ไม่มีทางปฏิเสธ! และบ่อยครั้งที่คนโชคร้ายเหล่านี้มักจะเป็นคนที่ไม่เคยว่าจ้างเขา บางคนไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อของเขามาก่อน...

มีข่าวลือว่า...ครั้งหนึ่งมันเคยฆ่าพวกค้ามนุษย์ แต่ก็ไม่สามารถที่จะหาผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นอีก เขาหันมาหารือกับเด็กสาวตัวน้อยที่ถูกลักพาตัวมา และรีดไถค่าจ้างจากเธอ ซึ่งได้เพียงเศษเหรียญ! เขาบ่นอย่างมีเหตุมีผล : ฉันไม่เคยทำงานที่ไม่ได้ค่าผลตอบแทน ไม่มีข้อยกเว้นอย่างเด็ดขาด...

นิสัยและพฤติกรรมการกระทำที่แสดงออกของเขา ทำให้หัวหน้าและเหล่าพี่น้องที่รู้จักถึงกับพูดไม่ออกเลย...

มันยังมีเรื่องเล่า...ครั้งหนึ่งเขาเก็บกระดาษชำระออกจากห้องน้ำทั้งหมด ก่อนที่หัวหน้าของเขาจะถ่ายหนัก หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วหัวหน้าของเขาก็ได้พบกับปัญหาที่แท้จริงว่าไม่มีกระดาษชำระและขอให้เขานำกระดาษทิชชู่เขาไปให้ เขาใช้โอกาสนี้ในการรีดไถเงิน $500,000 เป็นค่าแรงงานในการทำงานนี้ เจ้านายของเขา...ได้แต่ยอมให้

เหตุผลที่เจ้านายของเขายอมนั้น......

นั้นเป็นเพราะในวันนั้นเขาเรียกเหล่ารุ่นน้องผู้หญิงทุกคนมาที่ประตูห้องน้ำ และยังจะเชิญแม้แต่สาวงามทั้งหลายให้มาร่วมสนุกกัน

อย่างไรก็ตาม เขาเชื่อว่าจุดอ่อนที่ใญ่ที่สุดของเขาคือ เขามีคนที่เขารักเยอะเกินไป ในฐานะที่เป็นนักฆ่า แต่ยังเป็นมือเปื้อนเลือดของฆาตกรชั้นนำมากที่สุด คำกฃ่าวนี้ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนอาเจียนออกมาได้!

แต่คำอ้างว่ามีความรักของผู้ชายคนนี้ ก็ยังเป็นจริงไม่น้อย!

เมื่อตอนที่เขาอยู่ที่ประเทศบ้านเกิด เขาไม่สามารถทนมองคนรวยส่วนใหญ่กดขี่คนจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเหล่าข้าราชการที่กดขี่ประชาชนพลเรือน เมื่อเขามาอยู่ในต่างประเทศ เขาก็ไม่สามารถทนเห็นใครก็ตามกดขี่คนชาติเดียวกับตัวเอง! เพราะนิสัย "รักชาติ" ของเขานี้เอง ทำให้มีคนจำนวนไม่น้อยต้องพบภัยพิบัติที่น่าแปลกใจตามมา

ถึงแม้เขาจะเป็นคนเช่นั้น แต่ก็ยังมีลูกค้าจำนวนมากที่ยังคงวิ่งมาต่อแถวใช้บริการของเขาอยู่! เพราะอะไรนะหรือ? เพราะเขาเป็นนักแม่นปืนระดับพระกาฬ มีสายตาและศิลปะการต่อสู้ที่ไม่อาจคาดเดาได้! เขาปลูกฝังทั้งเทคนิคการต่อสู้ในเชิงหมัดมวยและเชิงดาบจนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ! แต่เหตุผลหลักที่ดีที่สุดอยู่ที่อัตราการทำงานที่ประสบความสำเร็จทั้งร้อยเปอร์เซ็นต์! แม้ว่าจะไม่จำเป้นต้องบันทึกลงในประวัติการทำงาน แต่มันก็ยังคงเป็นประวัติศาตสร์ที่ไม่มีใครลบได้อยู่ดี!

เขาคือสุดยอดนักฆ่าที่ดีที่สุดในหมู่นักฆ่า!

นอกจากนี้เขายังเป็นเพียงคนเดียวในกลุ่มนักฆ่าระดับสูงที่ยังไม่เคยมีบันทึกด่างพร้อยในประวัติ! 

อย่างไรก็ตาม นักฆ่ามือพระกาฬคนนี้ยังมีพื้นฐานเป็นเพียงวัยรุ่นใจร้อน!

งานสุดท้ายของเขาก็เป็นหนึ่งในงาน "อาสาสมัคร" เขาได้ยินข้อมูลมาว่าองค์กรลับของประเทศ M ได้เข้ามาสอดแนมในประเทศ Z และพวกมันแอบขุดสมบัติล้ำค่าจากเทือกเขาคุนหลุนอย่างลับๆ หลังจากนั้นพวกมันก็แอบลักลอบขนสมบัติกลับมาก่อนที่หน่วยงานรักษาความปลอดภัยแห่งประเทศ Z จะได้ข่าว ดังนั้นในฐานะเด็กหนุ่มเลือดร้อน จวินเซี๋ยจึ่งโกธรแทบระเบิด!

สมบัติของจีนจำนวนมหาศาล ในช่วงที่ยังอยู่ในความสงบเช่นนี้ จะมีใครที่สามารถยับยังไม่ให้สมบัติตกอยู่ในมือชาวต่างชาติประเทศM?!

จวินเซี๋ยบุกเดี่ยวเพียงลำพังไปสังหารทุกสิ่งที่ขวางหน้า เขาถูกครอบงำด้วยความภาคภูมิในความรักชาติเป้นอย่างมาก เผชิญหน้าต่อสู้กับตัวแทนหน่วยสืบราชการลับของประเทศ M เกือบหนึ่งร้อยคน ทั้งการลอบโจมตี วางกับดัก และใช้ทักษะการต่อสู้ของเขาสังหารเหล่าตัวแทนไปเจ็ดสิบคน ทำให้คู่ต่อสู้ที่เหลือเกิดความหวาดกลัว ท้ายที่สุดเขายื่นมือไปคว้าสมบัติลับไว้ ในขณะที่ความกล้าหาญของตัวแทนรัฐ M ถูกทำลายไปแล้ว ถ้าเขาคิดจะเดินจากไป เขาก็สามารถเดินออกได้ไปอย่างง่ายดาย! และจวินเซี๋ยมีความมั่นใจในเรื่องนี้อย่างแน่นอน!

ทว่าในจังหวะที่มือของเขาสัมผัสกับสมบัติลับนั้น - เป็นเจดีย์ที่ถูกสร้างมาอย่างประณีตงดงามมากขนาดประมาณฝ่ามือ ก็มีเหตุการณ์เหนือธรรมชาติที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างรุนแรง เขาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยที่มือข้างที่จับเจดีย์ ทว่าในช่วงเวลาสำคัญนั้น ร่างกายของเขากลายเป็นอัมพาต ไม่อาจขยับหรือเคลื่อนย้ายร่างกายได้ ไม่แม้แต่จะสามารถกระพริบตาได้ 

ช่วงขณะที่เขาไม่สามารถแยกแยะอะไรได้ เขาจึงยังไม่ได้สังเกตเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลของเขากำลังถูกสูบเข้าไปในเจดีย์เก่าขนาดเล็กนั้น! เจดีย์ที่สร้างอย่างละเอียดอ่อนประณีต ที่สวยงามและน่ากลัวมากพอๆ กัน...

ในความทรงจำสุดท้ายของเขาคือ ระเบิดขนาดเล็กที่พุ่งตรงมาหาเขาจำนวนไม่น้อยกว่าห้าสิบชิ้นส่วน พร้อมกับลูกปืนที่ถูกกระหน่ำยิงมาจากปืนจำนวนมากกว่ายี่สิบกระบอก ในตอนที่เขายังคงมีทักษะและความแข็งแกร่งที่จะทำให้กำจัดคนเหล่านี้ได้ในการถลาโฉบโจมตีเพียงทีเดียว แต่มันก็เป็นเรื่องน่าเศร้ามาก ที่ร่างกายของเขาจะไม่ยอมขยับย้ายอีกต่อไป!

ความรู้สึกนี้ทำให้เขาแทบบ้าคลั้งได้จริงๆ!

ข้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวข้า 'จวินเซี๋ย' คนที่ไร้คู่แข่ง จะต้องมาตายด้วยเรื่องไร้สาระแบบนี้ แต่เอาเถอะ อย่างน้อยข้าก็ใช้ชีวิตไม่ขาดทุนละ! พวกข้าราชการทุจริต เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นที่เด็จการ และพวกอันธพาลที่ชอบรังแกผู้อื่น ก็ล้วนตายด้วยน้ำมือของข้าอย่างน้อยก็มากกว่าพันคน! ชีวิตของข้ามันช่างคุ้มค่ายิ่งนัก! เพียงพอแล้ว!

คนทั่วหล้าแย้มยิ้มไปภพหน้า*** แต่ตัวข้าขอแย้มยิ้มลงนรกก็แล้วกัน!

ชาตินี้ ข้าใช้ชีวิตอย่างลือเลือง! ผ่านการเคี่ยวกรำที่ดี! มโนธรรมชัดเจน!

ถึงแม้ว่าข้าจะฆ่าคนเป็นจำนวนมาก แต่พวกมันทั้งหมดล้วนเป็นกากเดนที่สมควรฆ่า! แน่นอนว่าไม่มีใครไม่สมควรถูกฆ่า ข้าไม่เสียใจที่ได้ลงมือ! เหตุใดต้องกลัว? แม้ว่าการกระทำนี้จะลากข้าลงไปนรกแล้วอย่างไร?!

ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! กำจัดกากเดนโสโครก! กลาดล้างพวกชั่วร้ายทั้งหมด! แม้ว่าข้าจะโดนคนทั้งโลกประณามเป็นฆาตกร แล้วอย่างไร?!

ในโลกนี้ จะมีใครที่ไหนสามารถใช้ชีวิตเก๋ไกเช่นข้าได้? ช่างเป็นชีวิตครื้นเครงดุเดือดเลือดพล่าน!

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า..." เพียงแค่คิดถึงจุดนี้ จวินเซี๋ยก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหัวเราะออกมาดังๆ

…

“นายน้อย ทะ....ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?” น้ำเสียงที่ฟังดูขลาดกลัวดังมาจากทางด้านข้างเขา ดูเหมือนจะตกใจและหวาดกลัวการกระทำของเขา น้ำเสียงราวกับคนที่กำลังจะร้องไห้ จากนั้นเขาก็รู้สึกถึงความเย็นเล็กน้อยมากสัมผัสที่หน้าผากเขาซึ่งมันมาจากฝ่ามือเล็กๆ ที่ยื่นมาวางบนหน้าผากของเขา

นายน้อย? นี้ข้าไม่ได้ฝันอยู่หรอกรึ? แล้วก็ไม่ใช่ทางไปนรกด้วย? จิตวิญญาณของจวินเซี๋ยสับสนอย่างรุนแรง ทันทีที่เขาลืมตาขึ้น ทันใดนั้นภาพความทรงจำที่ไม่คุ้นเคยก็ผลุดขึ้นมาในส่วนลึกของจิตใต้สำนึก ทั้งความทรงจำและข้อมูลมากมายกำลังไหลหลากเข้าสู่สมอง จวินเซี๋ยรู้สึกราวกับว่าถูกฟ้าผ่าใส่ร่าง! จนช็อค!

นี้ข้าอาศัยในร่างของผู้อื่นรึ? หรือไม่ข้าก็เกิดใหม่อีกครั้งแล้ว? แต่ทำไมข้ายังจำเรื่องราวในภพที่แล้วได้อย่างชัดเจน? หรือว่าข้าอาจจะไม่ได้ทานน้ำแกงยายเมิ่ง****? หรือว่าข้ายืมศพคืนวิญญาณ?

อย่างแรก คือ ย้ายมาอยู่ที่ร่างใหม่?

อย่างที่สอง คือ ตายแล้วเกิดใหม่?!

จวินเซี๋ยหรี่ตามองอย่างเคร่งเครียด ทั้งยังไม่เข้าใจข้อมูลที่อยู่ในหัวของเขา พยายามจะเรียบเรียงสิ่งที่เกิดขึ้นว่าจะมันเกิดขึ้นได้อย่างไร โดยมิได้ขยับกายไปไหนอยู่ช่วงครู่ใหญ่ 

ครั้นเมื่อมีมือเล็กมาโบกไปมาบริเวณใบหน้าของเขาอย่างหวาดกลัว  ทันใดนั้นจวินเซี๋ยก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง : "ไอ้ลูกหมา! ผลการตอบแทนการเป็นคนดีของข้า การกระทำที่ดีจริงๆจะเรียกผลตอบแทนที่ดี! ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ช่าง ตราบใดก็ตามที่ข้ายังไม่ตาย! ช่างเป็นเรื่องดีจริงๆ ท่าทางหลายชาติหลายภพที่ผ่านมาตัวข้าผู้เฒ่าคงสะสมผลบุญไว้ไม่น้อย? วะฮะ ฮา ฮ่า"

เสียงหัวเราะที่ดังกึกก้องอย่างกระทันหันนี้ ทำให้เด็กสาวอายุราวๆ 10 ปีที่ยืนอยู่ข้างๆ หวาดกลัวตัวสั่นรีบวิ่งไปหลบที่หลังขอบประตู ดวงตาคู่สวยขนาดใหญ่เบิ่งกว้างขึ้นอย่างตื่นตระหนก จ้องมองตรงไปด้านหน้าราวกับกำลังพบฝันร้าย "นายน้อย"  ร่างกายที่เล็กและบอบบางยังคงสั่นเทา ใบหน้านางซีดขาวราวกับไม่มีเลือดไปเลี้ยง ดูราวกับว่ามันเป็นเพียงนกกระทาตัวจ้อยที่กำลังกลัวว่าจะโดนสัตว์ร้ายเขมือบ

เสียงกรีดร้องดังก้องกึกขึ้นอีกครั้ง หากแต่ครานี้เสียงกรีดร้องกลับฟังดูน่าอนาถ แต่มันก็เป็นเสียงกรีดร้องที่ดังออกมาจากปากของจวินเซี๋ยเอง เพียงเพราะเขาพบว่าเสียงของตนเองช่างมีโทนเสียงที่แหลมสูงคล้ายกับเสียงของหญิงสาว หรือว่า? สิ่งนั้นของข้าจะหายไป? อ่า! ไม่นะ!!! ทันทีที่ความคิดนั้นปรากฎออกมาปฏิกริยาแรกโดยไม่ทันคิดและลืมความจริงที่ว่ามีสาวน้อยน่ารักยืนอยู่ตรงหน้าของเขา จวินเซี๋ยคว้าเป้ากางเกงของเขา เพื่อตรวสอบน้องชายของเขาทันที

ท้ายที่สุดเขาก็คล่ำเจอ "สิ่งนั้น" ที่คุ้นเคย จวินเซี๋ยถอนหายใจยาว ด้วยความโล่งอก  อ่า! ขอบคุณสวรรค์ที่เมตตายังข้า ข้ายังคงสามารถมีบุตรได้

แท้จริงแล้วข้าหวาดกลัวว่า ข้านึกว่าข้าอาจจะมาอยู่ร่างกายของสตรี... จวินเซี๋ยเช็ดเหงื่อเย็น

หลังจากพยายามสงบใจลง จวินเซี๋ยก็เริ่มที่จะตรวจสอบร่างกายของเขาใหม่

ทางเดินเลือดลม(*5) ภายในติดขัด กล้ามเนื้อร่างกายอ่อนแรง ข้อต่อไม่ยืดหยุ่น...

นี้มันร่างกายแบบไหนกันนี้? ร่างกายของเขาอ่อนแอ่เกินไป! แท้จริงเป็นแค่ไอ้เส็งเคร็งคนหนึ่ง! จวินเซี๋ยแอบกระซิบ แต่มันไม่สำคัญ ตราบใดที่ทางเดินเลือดลมยังไม่ถูกทำลาย ภายใน 3-7 ปีข้างหน้า ก้เพียงพอให้ข้าผู้เฒ่าจะสามารถกลับไปอยู่จุดสูงสุดของโลกได้อีกครั้ง!

หลังจากวางแผนในสมองเขาเรียบร้อยแล้ว เพียงแต่จวินเซี๋ยได้ตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างว่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าตัวเขาจะมาอยู่ในโลกใบใหม่อย่างสมบูรณ์!

ที่นี้ช่างแตกต่างจากโลกที่เขาคุ้นเคย! ไม่ว่าเขามองไปทางไหนไม่ได้ดูเหมือนก็ไม่คุ้น! ราวกับตอนนี้เขาอยู่เพียงลำพังบนโลกใบนี้ เขาไม่เข้าใจในสิ่งต่างๆ ร่วมทั้งยังมีเรื่องมากมายที่เขายังไม่ทราบ! ข้อกำหนดของโลกนี้คืออะไร? โลกนี้เป็นอย่างไร?

หลังจากคิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้อีกครั้ง แม้จะเป็นจิตใจของนักฆ่าเลือดเย็นอย่างจวินเซี๋ย ก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสิ้นหวังหดหู่

เมื่อสังเกตดูรอบๆ เครื่องเรือน เครื่องนอน และเสื้อผ้าที่อยู่บนร่างกายของเขาที่ไม่เหมือนกับชุดพิเศษที่ใส่อยู่ก่อนหน้านี้ ทั้งหมดล้วนดูราวกับอยู่ยุคโบราณ ความรู้สึกยินดีที่ยังไม่ตายของเขาค่อยๆ ลดลง กลายเป็นว่ารู้สึกสับสนและอารมณ์เสียเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ...

ดูเหมือนว่ามันจะเป็นความจริงที่ว่า... ตัวข้าได้มีชีวิตอีกครั้ง...

สิ่งนี้คงจะเป็นที่น่าตื่นเต้นยินดีมากสำหรับเหล่าคนที่ได้รับโอกาสทุกคน แต่ในฉับพลันนั้นความรู้สึกของการสูญเสียอย่างนับไม่ถ้วนและความเจ็บปวดซึมซาบขึ้นมาจากภายในจิตใจของเขา มันเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งหวงแหนที่ไม่มีมาก่อน ทำให้เกิดจมูกของเขาจะรู้สึกแสบ ดวงตาของเขาคล่อไปด้วยน้ำตา หัวใจของเขาถูกบีบจนแทบหายใจไม่ออก; จวินเซี๋ยเบ้มุมปากลง เกือบตลอดชีวิตที่ผ่านมาดไม่เคยมีครั้งใดที่เขาต้องหลั่งน้ำตา แต่ในขณะนี้เขาเกือบจะร้องไห้เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา

นึกย้อนไปในอดีต คิดถึงบ้านเกิดและโลกเก่าของเขามันเป็นเรื่องยากที่จะจากมา! ข้าคิดว่าตัวข้าช่างเป็นคนที่ง่ายๆ และอิสระ  แต่เดิมข้าคิดว่าข้าสามารถจะปล่อยวางเรื่องทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย จงบจนช่วงเวลาสุดท้ายของข้าที่ทุกอย่างกำลังจะกลายเป็นจริง ก็พบว่าแท้จริงแล้วข้ายังไม่สามารถปล่อยวางทุกอย่างไปได้ ข้าไม่อาจตัดใจได้ อา!

แต่เดิมข้าคิดว่าตัวเองปราศจากพันธะผูกพันใดๆ โลก แต่ตอนนี้ข้ากลับตระหนักว่าตัวข้าแท้จริงแล้วมีสิ่งผูกพันมากมายจนแทบจะไม่สามารถนับได้! ส่วนที่สำคัญมากที่สุดก็คือว่า ในดินแดนใหม่นี้ ข้าผมไม่สามารถค้นพบเศษเสี้ยวของความรู้สึกตนเองที่อยู่ที่นี้! ความรู้สึกของการเป็นเจ้าของ......

จิตวิญญาณของข้ายังคงแปลกแยกอยู่เสมอ....

จวินเซี๋ยยืนอยู่อย่างเงียบๆ หลับตาลงเบาๆ เขาอยู่อย่างเงียบๆ หัวของเขาค่อยๆ เอียงไปด้านข้าง เมื่อไม่มีใครดูอยู่ หยาดน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไร้เสียง

นี้เป็นการหลั่งน้ำตาครั้งแรกของชายผู้มาจากทั้งสองโลก!

อย่าได้ดูถูกผู้ชายไม่ใช้คนที่จะร้องไห้ได้ง่ายๆ แต่เพราะแท้จริงยังไม่ถึงเวลาที่เศร้าที่สุด!

…

เมื่อจ้องมองเข้าไปในกระจกทองเหลือง เขาเห็นใบหน้าของเด็กหนุ่มที่ยังดูอ่อนเยาว์และบริสุทธิ์ ใบหน้าของเขาที่ปรากฏอยู่ประกอบไปด้วยริมฝีปากบางเล็กน้อย คิ้วเรียวยาวเฉียงขึ้นไปบนขมับ ขนตายาว ดวงตาโตเรียวหวานคมชัด จวินเซี๋ยหัวเราะอย่างขมขื่นและพึมพำออกมา : "ข้าคงต้องบอกว่า เจ้าเด็กนี้มีหน้าตาดีมาก ส่วนหนึ่งดูหล่อเหลาอยู่หรอก แต่ดันผิวหน้าขาวไปนิด เล็กไปหน่อย ดูเหมือนเด็กสาวเสียมากกว่า"

เมื่อระลึกถึงชีวิตที่ผ่านมาของเขา รูปลักษณ์ของเขาช่างเหมาะสมกับการเป็นนักฆ่า ปรากฏตัวของเขาเป็นสิ่งที่น่าประทับใจในการฆ่าความแข็งแรง! แม้ว่ารูปลักษณ์ของเขาจะไม่ใช้พิมพ์นิยม ดวงตาของเขาตี่และเล็ก จมูกบางแต่ชี้และงุมลง ในขณะที่ ลักษณะโดยรวมของเขาดูเหมือนจะอยู่กลางๆ แต่อย่างน้อยเขาก็ยังอยู่ในระดับมาตรฐานของเหล่าผู้ชาย! ถึงแม้ว่าจะมีบางครั้งที่ ลูกผู้ชายตัวจริงจะอยู่ในหมู่ชายหน้าหนาว ตัวเขาเองก็ยังมองคนเหล่านี้อย่างเหยียดหยาม ใครเหล่าจะคาดคิดว่าหลังจากชีวิตจบลง เขาจะต้องมาอาศัยอยู่ในร่างกายของเด็กหนุ่มหน้าหวาน? ไม่ต้องพูดถึงว่าเจ้าเด็กนี้ก็ค่อนข้างจะเป็นเด็กหนุ่มหน้าหวานที่ค่อนข้างหล่อเหลามาก...

"เฮ้เพื่อนยาก เจ้าเป็นคนนำข้ามาที่นี้หรอ?" มือขวาของเขาลูบไปบนข้อมือซ้ายของเขาที่ปรากฎรอยสักรูปแบบเจดีย์ขนาดเล็กคล้ายกับรอยสักเบาๆ เป็นจังหวะ ใบหน้าของจวินเซี๋ยปรากฎร่องรอยของความภาคภูมิใจ แม้ว่าในขณะนี้ข้าจะเสียชีวิตแล้ว ทั้งยังยัายมาอยู่ร่างอื่น แต่อย่างน้อยสิ่งนี้ก็ยังอยู่ในมือของคนจีนอย่างปลอดภัยแทนที่จะปล่อยให้มันตกไปอยู่ในมือของชาวต่างชาติ!

แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบเล็กๆ น้อยๆ มาเป็นรอยสักอยู่บนหลังมือของตัวเอง แต่จวินเซี๋ยก็มีความมั่นใจเป็นอย่างมาก ว่านี้คือเจดีย์ในห้องสมบัตินั้น! เจดีย์ขนาดเล็กที่มีลวดลายวิจิตรงดงามที่เขาปกป้องด้วยชีวิตตนเอง เขาไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมเขาถึงเชื่อแบบนี้ แต่หัวใจของเขาก็บอกเขาเช่นนั้น มันเป็นความรู้สึกที่ทั้งจริงและลึกลับ

เมื่อมองที่เจดีย์แล้ว ก็ทำให้เขารู้สึกของถึงความพอใจและการปลอบโยน อันเนื่องมาจากสิ่งนี้คือสิ่งเดียวที่มาจากโลกก่อนนี้เช่นเดียวกับเขา ในใจของจวินเซี๋ยเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย เขาก็ไม่ทราบว่าความรู้สึกนี้คืออะไร? แต่เขายังรักษาความสุขุมเยือกเย็นของจิตใจไว้ได้ และไม่มีการแสดงออกทางสีหน้า

มันก็ยังคงบรรยากาศราวกับไม่แยแสสิ่งใด! เงียบเฉย!

ขณะที่เขากำลังลูบเบาๆ บนรอยสักรูปเจดีย์ขนาดเล็กๆ จู่ๆ มันก็ระเบิดแสงสีเหลืองและมีหมอกหนา ทำให้เกิดจวินเซี๋ยจะรู้สึกหวิวๆ สติกลับมาปลอดโปร่ง เขารู้สึกเหมือนว่ามีบางสิ่งที่กำลังเข้ามาสู้สมองของเขา อีกทั้งลวดลายบนมือของเขาหายไป...

"แปลก!" เขาส่ายหัวด้วยความประหลาดใจ จวินเซี๋ยรู้สึกประหลาดใจจริงๆ  ของชิ้นนี้มันช่างมีแต่เรื่องแปลก ตอนแรกเริ่มก็เป็นเจดีย์ขนาดเล็ก ต่อมากลายเป็นรอยสักบนมือของเขา แล้วตอนนี้มันจะหายไปอย่างน่าอัศจรรย์ หรือว่าสิ่งนี้แล้วแท้จริงคือของวิเศษในตำนาน?

"นายน้อย นายท่านผู้เฒ่าเรียกพบเจ้าค่ะ" ชั่วครู่ก่อนที่จวินเซี๋ยจะได้ตรวจสอบเพิ่มเติ่มเกี่ยวกับสิ่งที่เขารู้สึกในใจของเขาก่อนหน้านี้ ก็มีเสียงดังขึ้นมาอย่างกระทันหัน

"เรียกพบข้าหรือ?" จวินเซี๋ยเลิกคิ้วขึ้น แล้วกล่าวว่า "ทำไม?" ตาเฒ่านั้นมีคำสั่งให้ข้าไปพบกับเขา? เขาคิดว่าข้าเป็นหลานของเขารึ?! อ่า!! ก่อนที่เขาจะเอ่ยประโยคนี้ออกไป ทันใดนั้นเขาก็รีบกลืนคำพูดเหล่านั้นลงไป คิดดูอีกทีดูเหมือนว่าตาเฒ่าคนนี้แท้จริงแล้วก็เป็นคุณปู่ของเขาหรืออย่างน้อยคุณปู่ของร่างกายที่เขาอาศัยอยู่ในปัจจุบัน...

"เรื่องนี้...บ่าวก็มิทราบเจ้าค่ะ" สาวน้อยมองมาที่เขาด้วยสีหน้าหวาดกลัว ก่อนที่จะก้มหัวของเธอลง ขนตายาวกระพริบอย่างตื่นตระหนกและหวาดกลัว เท้าทั้งสองที่วางอยู่ในตำแน่งเดิมก่อนที่ข้างหนึ่งจะค่อยๆ ยื่นไปด้านหลัง หลังจากนั้นร่างกายของเธอเอียงเล็กน้อยเธอดูราวกับว่าเธอก็พร้อมที่จะหันหลังออกไปอย่างเร็ว 


^^^^ครบแล้วค่ะ อ่านข้างล่างหน่อยนะ ถามเรื่องความคิดเห็นเพิ่มเติ่มค่ะ ตอนต่อไปประมารอาทิตย์หน้านะคะ พรุ่งนี้ถึงวันศุกรืเค้ายังไม่วว่างแต่จะพยายามแปลให้เร็วๆ นะคะ^^^^

TLT : ช่วงที่พระเอกบรรยายตัวเองไม่รู้จะแปลว่า ข้า/ ฉัน/ เรา ที่ไม่เลือกฉัน เพราะมันฟังไม่จีนอ่ะ ส่วนเราก็ดูไม่บ้าพอ เลยเลือกข้าเพราะพอแทนตัวเองแล้วรู้สึกเหมือนพวกชอบอวดเบ่งไงไม่รู้
*TLT :  to go toe to toe เป็นสำนวนที่พูดถึงการต่อสู้กันตัวต่อตัว ซึ่งแปลว่า ไปหัวแม่เท้าชนกัน เปรียบเทียบกับนักมวยซึ่งยืนเท้าเกือบชนกันแล้ว slug it out คือซัดกันคนละหมัดสองหมัดคะ
**TL: จวินเซี๋ยของชื่อตอน “จอมโฉด จวินเซี๋ย” แท้จริงแล้วเขียนอ่านออกเสียงจากพินอินคือ “xié jūn jūn xié” ในภาษาจีน คำว่า邪 “Xié” ซึ่งหมายถึง ชั่ว, เลว, ชั่วช้า, ปีศาจ, อัปมงคล ในขณะที่ 君 “jūn” หมายถึง กษัตริย์, ราชา, พระเจ้าแผ่นดิน, คำที่ใช้เรียกยกย่องผู้ชาย]
[***TLT : ในต้นฉบับ 含笑九泉 ถ้าหาในคำแปลไทยคือ ตายตาหลับ/ไม่สามารถหยั่งรู้ในเหตุการณ์ได้/ไม่รู้ความสามารถแค่ไหน ดังนั้นเราจึงแปลประมาณว่าคนทั่วไปจะยิ้มเวลาไปเกิด แต่พระเอกยิ้มได้แม้กำลังนรกคะ วลีที่เขียนดูงงไปหน่อยเนอะ]
****TL: น้ำแกงยายเมิ่ง คือ น้ำแกงที่คุณต้องดื่มก่อนที่คุณจะไปเกิดใหม่ เพื่อที่คุณจะได้ลืมอดีตในชาติที่แล้ว
****TLT : พระเอกหลุดโลกไปแล้ว เรื่องน้ำแกงยายเมิ่งเป็นความเชื่อเก่าของคนจีน มีอีกชื่อคือ น้ำเบญจรส/น้ำแกงห้ารส
*****TLT : 经脉 แปลคือ ทางเดินของเลือดลมในร่างกายตามความเข้าใจของแพทย์จีน อันนี้เป็นเรื่องจริงนะ คิดว่าจะเอาไรดี ระหว่างทางเดินเลือดกะเส้นลมปราณ 

Read More

สารบัญ Otherworldly Evil Monarch (แปล)

สารบัญ 异世邪君 - Otherworldly Evil Monarch (แปล)

แค่ชื่อตอนยังปวดหัวเลย 

000 ข้อมูลเพิ่มเติม

ตอนที่ 001 จอมโฉด จวินเซี๋ย (100%)

ตอนที่ 002 จวินม่อเซี๋ย (20%)

ตอนที่ 003 จวินหวู๋อี้

ตอนที่ 004 ทายาทรุ่น2, ทายาทรุ่น3

ตอนที่ 005 ประกายแห่งความหวัง

ตอนที่ 006 ลมปราณเซวี๋ยนชี่

ตอนที่ 007 เจดีย์ปัญญาหงจวิน

ตอนที่ 008 วิชาเปิดสวรรค์พลิกชะตา

ตอนที่ 009 ชำระล้างไขกระดูก

ตอนที่ 010 ท่านปู่แผลงฤทธิ์

ตอนที่ 011 ความแตกต่างของนิสัยที่เปลี่ยนไป

ตอนที่ 012 การสูญหายของฮูหยินนายน้อยถัง

ตอนที่ 013 谁在算计我?

ตอนที่ 014 独孤小艺

ตอนที่ 015 千金堂里

ตอนที่ 016 李悠然

ตอนที่ 017 运气真好

ตอนที่ 018 赢钱了......

ตอนที่ 019 图穷匕见

ตอนที่ 020 你真是赌神啊!

Read More

ข้อมูลเพิ่มเติม (แอบสปรอยนิดหน่อย)

เป็นข้อมูลพวกชื่อคน, สถานที่, ลมปราณ จะมีเพิ่มเติมภายหลังนะคะ

ตระกูลจวิน (ตระกลูของพระเอก)
君邪 Jūn xié Jun Xie จวินเซี๋ย (ชื่อพระเอกของเราในโลกเก่า)
君莫邪 jūn mòyé Jun Moxie จวินม่อเซี๋ย (ชื่อพระเอกของเราในโลกใหม่)
君战天 Jun Zhantian จวินจ้านเทียน (ท่านปู่, มหาเสนาบดีของราชวงค์ของอาณาจักรเทียนเฉียงมีอำนาจสั่งการสูงสุดในกองทัพ)
君无悔 Jun Wuhui จวินหวู๋ฮุ่ย (พ่อพระเอก, ตายในสนามรบ)
Dongfang Wenxin ตงฟาง เวินซิน (แม่พระเอก, ตรอมใจตายตามสามี)
Jun Wumeng จวินหวู๋เมิง (ลุง, ตายในสนามรบ)
君无意 Jun Wuyi จวินหวู๋อี้ (อาสาม, บาดเจ็บจากการรบกับอาณาจักรหยู๋ถัง)
君莫忧 Jun Moyou จวินม่อโหย่ว (พี่ชาย, ตายในสนามรบระหว่างรบกับอาณาจักรเซรินชี)
君莫愁 Jun Mochou จวินม่อโช๋ว (พี่ชาย, ตายในสนามรบเดียวกับม่อโหย่ว)

ชื่อคนอื่น
唐公子 Táng gōngzǐ Tang Yuan! ถังกงซื่อ (เรียกอีกอย่างว่า 唐大少 Táng dà shào นายน้อยถัง เป็นคนของตระกูลถัง ผู้ซึ่งมีตำแหน่งและหุ้นส่วนของตระกูลจวิน เป็นเพื่อนสนิทของจวินม่อเซี๋ยด้วย)

ชื่อสถานที่หรือสิ่งของ
玲珑鸿钧塔 Línglóng hóng jūn tǎ Hongjun Pagoda เจดีย์ปัญญาหงจวิน

天香帝国 tiānxiāng dìguó อาณาจักรเทียนเฉียง

ระดับลมปราณเซวี๋ยนชี่
玄气 Xuán qì Xuan Qi ลมปราณเซวี๋ยนชี่
玄气显于外 ลมปราณเซวี๋ยนชี่จะแสดงออกมาภายนอก
ลมปราณเซวี๋ยนชี่เริ่มแรกมี 9 ขั้น 
玄气从初分九品
ขั้น 1-3 จะปรากฎ 红色 สีแดง : 淡红 สีแดงอ่อน, 粉红 สีชมพูแดง, 大红 สีแดงเข้ม
ขั้น 4-6 จะปรากฎ 紫色 สีม่วง : 淡紫 สีม่วงอ่อน, 中紫 สีม่วงธรรมดา, 深紫 สีม่วงเข้ม
ขั้น 7-9 จะปรากฎ 黑色 สีดำ : 紫黑 สีม่วงดำ, 灰黑 สีเทาดำ, 黑亮 สีดำสว่าง

九品之上便 เหนือจากลมปราณ 9 ขั้น คือ
银品 yín pǐn ระดับเงิน สีเงิน
金品 jīnpǐn ระดับทอง สีทอง
玉品 yù pǐn ระดับหยก สีหยกเขียว

再往上便 ขั้นเหนือสุด คือ
地玄 de xuán ปฐพีเซวี๋ยน สีเหลือง
天玄 tiān xuán สวรรค์เซวี๋ยน สีฟ้า
至尊神玄 zhìzūn shén xuán เทพเจ้าเซวี๋ยน ไร้สี

Read More